ငါပိုင္သမွ် ငါ့ေစရာသည္..
ခဏၿဖစ္ၿပီး ခဏပ်က္၏။
ငါ့ေၿခငါ့လက္ ငါ့စိတ္သည္လည္း….
ယုတ္ေရာ္ပ်က္ဆီး ေသြဖယ္ၿခင္းၿဖင့္..
အလ်င္းေရွာင္မရ ပ်က္ဆီးရ၏။
ငါ၏ဘ၀ ထိုထိုမ်ားလည္း…
ခဏၿဖစ္ခဲ့ တည္သည္ရွိေသာ္..
ႏွစ္သက္ၿခင္းရာ ပိုမပါခဲ့..…
သဘာ၀အား ထိုတရားေၾကာင့္…..
အလႊဲေရွာင္မရ ပ်က္ဆီးရ၏။
ငါ၏စကား ငါ့တရားလည္း….
မုသားသိုင္းၿခံဳ ေႏွာင္ဖြဲ႕ၿမဲမို႕….
တန္ဖိုးရွိေသာ ငါ့အဖို႕ဘ၀၏ဒဏ္ရာ..
ေမွာင္ေသာညတို႕ ရွည္လြန္းလွပါတကား။ ။
ဖန္ေန၀န္း( ဗန္းေမာ္ )
No comments:
Post a Comment